پنجره ای می شوم

تو بارانم شو

این خیس ترین

شعر جهان است

از وقتی تو رفتی

شب شد

روز

چشمان تو را

کم داشت

که تار شد

"پدرم"

کاش باران بودم

تا همه ی گل ها 

و تو را

می فهمیدم

دوست داشتن تو

کار هر روز من است

مثل فردا

که تو را

بیشتر از امروز دوست دارم

چه احوال خوبیست

بهار شدن پاییز

کاش هر روز می آمدی

"پسرم"