محال است 

گل به دیگران هدیه کنی

و دستان خودت معطر نشود

چشم هایت

پر از باران است

نگاهم که می‌کنی

پاییز میشوم

اول سرخ

بعد زرد نارنجی 

چگونه بهار 

صدایت نزنم

وقتی

زیباتر از بهاری

نرگس

خنده هایت مرا

مثل برگهای پاییزی رنگ میکند

لبخند که میزنی 

زرد میشوم

سرخ میشوم

نارنجی میشوم

و به پایت میریزم کم کم

درکوچه های پاییز

قدم می‌زدی

که تو را دیدم

دختر بهار

در کوچه های پاییز

چه می کنی؟